Mój Portret - blog o książkach, kulturze i życiu.

"Starucha. Gołoborze" to ostatnia część z serii o historii Nawojki i Wojciecha. W tej niesamowitej przesiąkniętej słowiańszczyzną historii odnajdziemy zarówno elementy słowiańskiej historii i mitologii, ale także trzymającą w napięciu mroczną intrygę. Nie sądziłam, że w tej części losy pewnych bohaterów jeszcze się przeplotą i to w taki zajmujący sposób.  Tym razem poznajemy stateczne wcielenie Nawojki, która tym razem chciała żyć spokojnym życiem z dala od bogów i pełnienia roli arcykapłanki. Niemalże jej się to udało. Jednakże w wyniku pewnych wydarzeń Nawojka, która tym razem jest Dobrosławą ponownie angażuje się nie tylko w sprawy rodzimowierców, ale również w sprawy braci ze Świętego Krzyża.  Dobrusia, której mimo wszystko na sercu leżą sprawy nie tylko jej bliskich, ale również te dotyczące bogów nie umie, nie zaangażować się w bieżące wydarzenia, które swoją drogą wstrząsają całą okolicą.  W tej części zyskałam większą perspektywę na całą historię, którą ta powieść zys