A. Sapkowski, "Miecz przeznaczenia"

Z Geraltem długo było mi nie po drodze i przez jakiś czas wzbraniałam się rękoma i nogami przed przeczytaniem cyklu o Wiedźminie. Jednak jak już się do niego przekonałam to zobaczyłam, że ta seria jest bardzo w moim guście, chociażby dzięki motywom z baśni.

"Miecz przeznaczenia" to kolejny zbiór opowiadań o Wiedźminie, który coraz bardziej podbija moje serce. I tym razem Sapkowski zapewnił mi odpowiednią dawkę rozrywki, dzięki której mogłam lepiej poznać głównych bohaterów. Autor do swoich tekstów świetnie wplótł baśnie o małej syrence i królowej lodu i chyba nie muszę dodawać, że były to moje dwie ulubione historie;).

W  tej części serii Geralt zmaga się z tym co jest i co nie jest mu przeznaczone; a rzeczone przeznaczenie często jest przewrotne i nie zawsze oferuje mu to czego by obie życzył. Naturalnie nie zawsze wzbudza entuzjazm Wiedźmina, bo nasz główny bohater nie rzadko chciałby dla siebie czegoś innego niż to, co przynosi mu przeznaczenie. Do Geralta powoli zaczyna docierać, że pewne rzeczy zostaną niezmienne - niezależnie od tego czy tego chce czy nie.

Wiedźmin jest jednym z tych bohaterów, którzy na dobre podbili moje serce i z którymi w pewien sposób się utożsamiam. Poniekąd łączy nas usposobienie, ponieważ mam wrażenie, że oboje jesteśmy w dużym stopniu intorwertyczni;]. Często było mi żal Geralta ze względu na to, że był odrzucany przez swoją inność, a los często rzucał mu kłody pod nogi. Widzę w nim też coś rozczulającego - chociażby to z jaką naiwnością wierzy, że pewne rzeczy będą miały jednak miejsce i jaki jest, gdy dociera do niego, że jednak się one nie wydarzą. Jednak nie chcę się rozpisywać na pewne tematy, żeby nikomu nie spojlerować - chociaż i tak mam wrażenie, że jestem ostatnią osobą, która sięgnęła po ten cykl. Tak sobie pomyślałam, że może by zrobić coś na kształt internetowego dyskusyjnego klubu książki o "Ostatnim życzeniu" i "Mieczu przeznaczenia" jeżeli już czytaliście te części? Wtedy będziemy mogli w komentarzach bardziej szczegółowo porozmawiać o tych dwóch książkach. Wtedy osoby, które jeszcze nie czytały tych książek będą mogły uniknąć spojlerów;).

~*~

Zwykle nie sięgam po krótkie formy, ale jak widzicie czasem robię wyjątki. Dzieje się to głównie w momentach, w których zbiór opowiadań czy np. eseje są częścią interesującej mnie serii lub podejmują ciekawy dla mnie temat. Na "Ostatnim życzeniu" i "Mieczu przeznaczenia" się nie zawiodłam, chociaż nie wiem czy sięgnęłabym po tą serię, gdyby składała się z publikacji zawierające same krótkie formy. W każdym razie już nie mogę się doczekać tego, jak sięgnę po "Krew elfów", co będę chciała zrobić w najbliższych tygodniach.