10 ważnych dla mnie książek

Nie wiem czy znacie ten ból jak nie możecie sięgnąć po książkę, bo macie dużo spraw na głowie, albo najzwyczajniej w świecie jesteście tak zestresowani, że nie możecie skupić się na czytaniu. Ja właśnie w ciągu ostatniego tygodnia, albo nie mam weny do czytania, albo byłam zajęta i nie mam jak sięgnąć po coś do czytania, a poza tym miałam dość stresujący koniec tygodnia.

Dlatego też w bólach skończyłam czytać "Grobowiec z ciszy" i za jego recenzję biorę się najpóźniej jutro. Jednak jeszcze dziś chciałabym Wam napisać o 10 książkach, które miały znaczący wpływ na mnie jako na czytelnika. 

1.

Kiedy sięgam pamięcią wstecz, to jako pierwszą przeczytaną samodzielnie książkę kojarzę "Dzieci z Bullerbyn" autorstwa Astrid Lindgren. Pamiętam, że była to moja lektura szkolna, a ja byłam wtedy chora i przeczytałam ją po prostu dla zabicia czasu. Pamiętam, że po jej skończeniu byłam z siebie bardzo dumna i postanowiłam sięgnąć po jeszcze inne książki...dużo książek;]. 

2.

Godzina pąsowej róży Marii Kruger jest dla mnie ważna dlatego, że dostałam ją na urodziny od mojego szkolnego kolegi. To była jedna z pierwszych książek, które dostałam na urodziny, w dodatku od kogoś, kogo bardzo lubiłam. I o dziwo trafiono w mój gust:)

3.

Małego księcia A. de Saint-Exupery'ego przeczytałam zanim przerabialiśmy ją w szkole. Dla mnie to piękna opowieść o przyjaźni i miłości, w której zawsze odkrywa się coś nowego. Pewnie jeszcze nie raz będę do niej wracać. 

4.

Saga o Ludziach Lodu Margit Sandemo wywarła na mnie wrażenie w czasach liceum. Pamiętam, że zaczytywałyśmy się w tych książkach razem z koleżanką, mimo to, że byłyśmy w klasie humanistycznej i miałyśmy w ciul innych książek do czytania. Ale jakoś dziwnym trafem na to zawsze znajdowałam czas, chociażby dlatego, że pobudzały moją wyobraźnię;] To było moje pierwsze spotkanie z literaturą skandynawską. 

5.

Bajki rozebrane K. Miller i T. Cichockiej polecił mi znajomy psycholog. Jest to genialny cykl wywiadów o tym co mówią o nas baśnie z psychologicznego punktu widzenia. Na podstawie mojej ulubionej baśni nie tylko sporo się dowiedziałam o sobie, ale też znaczenie wielu symboli się u mnie sprawdziło. 

Na pewno wrócę za jakiś czas do Bajek... ciekawa jestem jak je odbiorę tym razem;]. 

6. 

Kiedyś literatura wiktoriańska była dla mnie przekleństwem. Nienawidziłam wszystkiego z tej epoki, a teraz jestem w niej zakochana;). A to dzięki Wichrowym wzgórzom, Emily Bronte, które wprowadziły mnie w mroczny i niezwykły świat. Poza tym ta książka zapoczątkowała moją miłość do twórczości sióstr Bronte:). 

7. 

W kraju niewidzialnych kobiet Qanty A. Ahmed jest kolejną książką, którą dostałam na urodziny i którą bardzo chciałam przeczytać. Ta książka rzuciła nowe światło na mentalność Muzłumanek i życie w Arabii Saudyjskiej. Teraz nie tylko bardziej podziwiam te kobiety, które często muszą bardo kombinować i walczyć o w miarę normalne życie. Poza tym bardziej doceniam to gdzie się urodziłam;]. 

8.

Miasteczko Salem S. Kinga czytałam już może ze dwa lub trzy razy i to właśnie dzięki tej książce polubiłam Kinga, wampiry i horrory;). Kiedy czytałam ją pierwszym razem nie mogłam spać, późnej już nie wydawała mi się, aż taka straszna, ale i tak ją lubiłam;]

9. 

Przedostatnią książką, o której chciałabym Wam wspomnieć jest Pachnidło Patricka Suskinda. Kiedy na licencjacie miałam już absolutorium, ale jeszcze byłam przed obroną pomyślałam, że jako człowiek, który już prawie ma wyższe wykształcenie powinnam więcej czytać. To była pierwsza książka, która nie była mi potrzebna do zaliczenia kolosa lub egzaminu. I właściwie to od niej zaczęło się moje regularne sięganie po książki, po które teraz sięgam bardzo często. 

10. 

Ostatnia na liście jest biografia Josefa Mengele zatytułowana Josef Mengele. Lekarz z Auschwitz autorstwa Ulricha Wolkein'a. 

Niestety jestem już z rocznika, który szedł do gimnazjum i historia od ok. początku XX wieku była traktowana bardzo po macoszemu:/ Jednak teraz staram się nadrabiać różnymi powieściami historycznym. Powyższa powieść wywarła na mnie ogromne wrażenie. Tak jak młodość Josefa Mengele i jego okres życia po Auschwitz nie były tak bardzo obrzydliwe jak jego okres w Oświęcimiu. 

Jego biografia jest pierwszą książką, w której pewne rzeczy były napisane wprost i to bez owijania w bawełnę. Do tej pory nawet we wspomnieniach ofiar tego sadysty znajdowałam tylko ogólne informację takie jak to, że prowadził barania na bliźniakach, karłach i cyganach. Jednak co dokładnie robił, tego już nie mówiono. A w jego biografii znalazłam mnóstwo opisów jego eksperymentów na wspomnienie, których nadal mam mdłości i tego jakim był człowiekiem. 

Josef Mengele. Lekarz z Auschwitz to książka dla ludzi o silnym żołądku i mocnych nerwach. Ja podczas jej czytania w pewnym momencie nie wytrzymałam i musiałam pójść zwymiotować. 

W każdym bądź razie nie żałuję, że sięgnęłam po tą książkę, bo dużo wniosła w moje myślenie nie tylko o Oświęcimiu, ale także o wojnie i okresie powojennym. 

Z mojej strony na dzisiaj to tyle. Pewnie jeszcze dziś wezmę się za pisanie notek na zapas, w razie jakby wyskoczyły mi sytuacje, które uniemożliwią mi regularne pisanie;].