K. Możdżeń, "Chodź ze mną"

"Chodź ze mną" Konrada Możdżenia to książka, której fabuła jest osadzona we Wrocławiu - mieście, które jest niezwykłym miejscem, pełnym tajemnic uśpionych w murach starych budynków. Jeden z wrocławskich restauratorów decyzje się na otwarcie knajpy właśnie w jednym z przedwojennych gmachów. Stara piwnica to niezwykłe miejsce, które dostaje nowe życie, a nowy właściciel wraz z zatrudnionym personelem nie spodziewa się, że stare podziemne pomieszczenia wypełnione są czymś więcej niż tylko chłodem i wilgocią. Osadzone głęboko fundamenty toczy choroba, którą łatwo się zarazić. Śmiertelnie niebezpieczna aura opanowuje umysły i kieruje poczynaniami osób pracujących w restauracji. 

~*~

Uwielbiam powieści, których akcja osadzona jest w starych miejscach, a klimat powieści jest tak gęsty, że Czytelnikowi aż ciężko się oddycha. "Chodź ze mną" dawało mi obietnicę takiej właśnie historii i gdy po raz pierwszy zasiadałam do jej czytania nie mogłam się doczekać tego dreszczyku grozy i irytacji, gdy ze względu na obowiązki będę zmuszona przerwać swoją lekturę. 

W tej historii zło zawłada ludźmi bardzo powoli, ukradkiem wpływając na ich umysły oraz emocje i zachowania. Zmiany w poszczególnych bohaterach zachodzą dość dyskretnie, a zło czające się w okolicach niewielkiego pomieszczenia na zapleczu zdaje się karmić pogarszającym się stanem emocjonalnym i strachem osób wystawionych na jego wpływ. Pomysł na fabułę, który wyłaniał mi się z tekstu podczas czytania sam w sobie jest ciekawy, jednakże z każdą kolejną przeczytaną stroną przekonywałam się, że zamysł autora na rozwój wydarzeń rozmija się z moimi oczekiwaniami i upodobaniami czytelniczymi. Konrad Możdżeń stworzył wielowątkową historię, w której dość mocno skupił się na swoich postaciach - ich życiu, przeszłości oraz doświadczeniach, które miały wpływ na ich życie i to jakimi ludźmi się stali. Miałam wrażenie, że to co powinno być esencją tej historii zeszło na dalszy plan, czego do tej pory nie umiem odżałować. Jeżeli chodzi o postacie to jak dla mnie w tej historii był za duży tłok, a ja czasem gubiłam się w doświadczeniach poszczególnych bohaterów. Osobiście wolę bardziej minimalistyczne i skondensowane historie, w których groza wylewa się niemalże z każdej kartki lub przynajmniej przyczaiła mi się gdzieś na ramieniu i ciężko mi się od niej uwolnić nawet po odłożeniu książki. W tym przypadku tego nie dostałam i dla mnie "Chodź ze mną" okazało się bardziej powieścią obyczajową z elementami powieści grozy, niż horrorem samym w sobie. Owszem w tej powieści były fragmenty, które czytałam z przyjemnością i zaciekawieniem, jednakże przez większość czasu tylko czekałam na to, jak wszystko się rozkręci. 

"Chodź ze mną" to debiut, który rozminął się z moimi oczekiwaniami co do tej powieści, przez co lekturę tej książki nie mogę uznać za udaną. Jednakże nie mogę tej książki nazwać złą, bo przypuszczam, że może się spodobać tym z Was, którzy lubią powieści obyczajowe z elementami grozy. Wiem, że autor planuje wydać jeszcze inne publikacje i na pewno będę śledzić jego poczynania. Być może w przyszłości sięgnę po coś jeszcze tego, by sprawdzić jak rozwija swój warsztat; póki co nakarmię swój mózg innymi historiami:).