Alex North, "Szeptacz"

Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, zacznie szeptać ktoś wieczorem...

Po śmierci żony Tom Kennedy przeprowadza się razem z synem do starego domu, w którym ma nadzieję rozpocząć nowe życie i pozbierać się po stracie. Nowe miejsce wydaje się wręcz idealne, aby zacząć wszystko od nowa. Jednak okazuje się, że miasteczko, w którym zdecydowali się zamieszkać nasi bohaterowie ma swoją mroczną przeszłość. 20 lat wcześniej seryjny morderca porwał i zabił kilkoro chłopców, a prasa ochrzciła go Szeptaczem. I kiedy współcześnie dochodzi do porwania kilkuletniego chłopca, koszmar sprzed lat powrócił - szczególnie, że pewnego dnia ktoś czaił się pod domem Toma i jego syna i wzywał go cichym głosem. 

~*~

Uwielbiam sięgać po kryminały, ze względu na to, że zawsze fascynowały mnie historie o ludziach w których czai się zło lub ich umysł działa zupełnie inaczej od większości ludzi ze społeczeństwa. A "Szeptacz" obiecywał mi wszystko to co pociąga mnie w takich historiach. Faktycznie ciekawy pomysł na fabułę sprawiał, że na początku nie mogłam oderwać się od lektury czekając, aż atmosfera zacznie się zagęszczać. Z czasem robiło się coraz dziwniej (co w tym przypadku było atutem, a nie wadą), ale nie doczekałam się trzymającego w napięciu klimatu, który nie pozwoliłby mi się oderwać od tej powieści. Niewątpliwą zaletą było dla mnie ukazanie tego, jak bardzo jesteśmy podobni do swoich rodziców, a nasze dzieci do nas - mimo tego, że często nie jest nam to na rękę, czy wręcz nam się nie podoba. Natomiast ukazanie tego, że wrażliwe dziecko jest bardziej narażone na zranienia czy niebezpieczeństwo może skłonić wielu do refleksji. Przyznam, że w synek głównego bohatera był mi bardzo bliski, ponieważ sama byłam wrażliwym dzieckiem, a obecnie należę do wysoko wrażliwych dorosłych. 

Niestety na tym kończy się to co podoba mi się w tej książce. Dla mnie historia niestety jest przegadana - chociaż tak jak wspominałam pomysł na fabułę według mnie ma duży potencjał. Dodatkowo za dużo jest w niej biadolenia Toma i problemów poszczególnych postaci, a za mało śledztwa i motywów dotyczących z Szeptaczem i uprowadzeniami. Fakt, że ukazanie poszczególnych bohaterów jako ludzi może być plusem, ale dla mnie jeżeli autor poświęca im za dużo czasu to na pewno nie pisze kryminału. 

Jedynie momenty były takie, które wciągały i dawały nadzieję na to, że w końcu coś ruszy z miejsca, ale dla mnie jest ich zbyt mało, żeby mogły uratować książkę. Tymczasem zostałam z ogromnym niedosytem...