K. Stockett, "Służące"

         Podobno Empik upada, a różni ludzie już zaczęli wróżyć załamanie rynku księgarskiego. Jednak na szczęście rynek ma się czym zapełnić – sprzedaż coraz bardziej przenosi się do Internetu, a w razie upadku Empiku widzę tu duże pole do popisu dla sieci Matras. Zatem zakładam, że jakoś przetrwamy i książek nam nie zabraknie. Jednak ja nie o tym ;p. Dzisiaj kilka słów o „Służących” K. Stockett. Nareszcie!:)

         Otóż, autorka stworzyła trzy wspaniałe kobiece bohaterki. Ich odwaga i determinacja, z jaką podjęły się swojego zadania jest godna podziwu. Te kobiety zapoczątkowały nieodwracalną zmianę nie tylko w funkcjonowaniu poszczególnych mieszkańców miasta, ale również w swoim własnym. Na pierwszy plan wysuwa się tu przede wszystkim temat segregacji rasowej w latach 60. ubiegłego wieku. Jednakże w tle również mamy niezwykłą opowieść o własnych ograniczeniach, którym podlegamy i które pragniemy znieść.

         Aibileen na co dzień prowadzi swoją małą wojnę o to by cokolwiek się zmieniło w podejściu do osób czarnoskórych. Służąc u białej pani, która źle traktuje swoją córeczkę już od najmłodszych lat mówi jej, ze jest piękna, dobra i ważna. Kiedy dziewczynka wchodzi w wiek, w którym więcej rozumie czarna służąca zaczyna jej opowiadać kolorowe opowieści, które mają nauczyć dziecko, że to, iż ktoś ma inny kolor skóry wcale nie jest gorszy.

         „Chcę krzyczeć tak głośno, coby usłyszała mnie Malutka, że brudny nie znaczy kolorowy, a choroba to nie murzyńska dzielnica. Chcę powstrzymać tą chwilę, co przychodzi w życiu każdego jednego białego dziecka, jak zaczyna myśleć, że kolorowy nie jest taki dobry jak biały.”

K. Stockett „Służące”

         W „Służących” poznajemy też inną pomoc – Minny. I to właśnie ją polubiłam najbardziej. Może dlatego, że jest bardzo ogarniętą, dobrą, ciepłą i...pyskatą kobietą;]. Przez swój niewyparzony język często traci pracę. Jednak jej życie zmienia się kiedy trafia do kobiety, która mieszka pod miastem i nie dotarła do niej opinia o Minny. Dla mnie ta kobieta jest niezwykle odważna i troszczy się o innych dużo bardziej niż o siebie, przez to co robi podczas pisania książki, dotyczącej tego, jak to jest być czarną pomocą u białej pani. Szczegółów będziecie musieli dowiedzieć się z książki.

         K. Stockett przedstawia nam również inną kobietę – panienkę Skeeter, która chce coś zmienić nie tylko w swoim życiu, ale również w myśleniu mieszkańców miasta. Kiedy wraca ze studiów do domu ma dość tego, że otoczenie wymaga od niej tylko tego, żeby ładnie wyglądała, założyła rodzinę i udzielała się charytatywnie. Ona chce mieć wybór i wpływ na swoje życie – nie chce robić czegoś tylko dlatego, że inni tego od niej wymagają, ale dlatego, że chce i jest na to gotowa. Pewnego dnia postanawia napisać książkę o czarnych służących i białych państwa.

         Jak się domyślacie panience Skeeter pomagają Aibileen i Minny. Jednak co sprawiło, że dogi tych trzech kobiet się połączyły i dlaczego we trójkę zaczęły pracę nad książką? Tego będziecie musieli dowiedzieć się sięgając po powyższą powieść.

         Dla mnie „Służące” to niezwykła powieść przepełniona ciepłem i chęcią zmiany czegoś w swoim życiu i otoczeniu. Jest to też niesamowita opowieść o odwadze, miłości i poszukiwaniu... Czytając tą książkę nie jeden raz uśmiechałam się, wzruszałam i bałam o poszczególne bohaterki. Jednak najbardziej podziwiała je za ich odwagę i determinację w walce o zmiany. Osobiście żałuję, że sięgnęłam po nią tak późno, jednak chyba musiałam do niej po prostu dojrzeć.