Zabawki dla chłopców i dziewczynek

Nie da się ukryć, że nasze życie jest zdeterminowane przez normy społeczne. Bez nich bylibyśmy zagubieni jak dzieci we mgle. Mimo to pracując z ludźmi coraz bardziej uświadamiam sobie rozmiar pewnych zwyczajów, które są krzywdzące i często tłamszą tego człowieczka, który w nas siedzi. 

 Zabawki dla dziewczynek i chłopców. 

Kiedy dziewczynki bawią się lalkami, albo w takie tematyczne zabawy jak dom, zakład fryzjerski itp., a chłopcy grają w piłkę i trenują sport wszystko wydaje się być na swoim miejscu. Problem zwykle pojawia się w momencie, kiedy w naszym otoczeniu dziewczynka trenująca w drużynie piłki nożnej czy chłopiec, który przynosi do szkoły lalki z Monster High. W takich przypadkach zarówno wśród innych dzieci, a nawet i dorosłych, którzy chcą na siłę wcisnąć innych w sztywne ramy tego jak sami widzą rzeczywistość. Bo niby dlaczego dziewczynka ma nie grać w piłkę nożną lub stać koło kolegów na szkolnej akademii skoro ich lubi?


Owszem pewne zachowania, zainteresowania czy zawody są zdeterminowane przez płeć, ale w wielu przypadkach powoli zaczyna się to zmieniać. Mamy zatem świetnych fryzjerów i całkiem niezłe panie prowadzące miejski autobus. Powiedzcie mi dlaczego miałabym bronić wyboru hobby czy zawodu, który nie jest powszechnie przypisany do płci? Nie rozumiem też podejścia chłopców, którzy karzą dziewczynkom zostać na placu zabaw, bo siłka jest przecież dla chłopaków i dziewczyny nie mogą tam iść. Nie wiem też dlaczego mam nie chodzić w glanach? Czemu to jest zaskakujące, że fascynuje mnie kryminologia, kryminalistyka i psychopaci? Co jest takiego dziwnego w tym, że wolę przeczytać lub obejrzeć, kryminał, horror czy coś sensacyjnego zamiast głupiego romansu bazującego na baśni o kopciuszku? 


Otóż moi drodzy jestem kobietą i chodzę na siłownię. Jestem kobietą i zrobiłam sobie podyplomówkę z kryminologii i profilaktyki przestępstw, a w mojej domowej biblioteczce dominuje fantastyka, literatura faktu, kryminały i sensacja...no może jeszcze trochę literatury dziecięcej oraz młodzieżowej - ale to z racji wykonywanego zawodu. 


Nie zamierzam zmieniać swojego podejścia do życia tylko dlatego, że coś co robię wydaje się komuś mało kobiece i powinnam zamienić siłownię na kuchnię. Bo nie mam zamiaru wstydzić się tego co mnie definiuje - zarówno jako kobietę, jak i człowieka. 

Komentarze

  1. Myślę że u nas w Polsce podejście do takich rzeczy jest nieco starościńskie. Nie rozumiem i nie jestem za szufladkowaniem tego co wolno kobietą a co mężczyzną. Uważam że powinno się dbać o swoją osobowość i robić to co nam sprawia radość bez względu na to czy wypada czy nie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dokładnie. Ja aktualnie pracuję z dziećmi i staram się przekazać im, żeby podążali za tym co lubią robić i co sprawia im przyjemność. Mam nadzieję, że przynajmniej większość moich uczniów wyrośnie na ludzi.

      Usuń

Prześlij komentarz

W związku z ustawą RODO o ochronie danych osobowych, informuję, że na tej stronie używane są pliki cookie Google oraz inne technologie do ulepszania i dostosowywania treści, analizy ruchu, dostarczania reklam oraz ochrony przed spamem, złośliwym oprogramowaniem i nieuprawnionym dostępem. Zostawiając komentarz wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych i informacji zawartych w plikach cookies.