"Cały, cały świat, jeden wąski most..." czyli kilka słów o niezwykłych warsztatach.

Kiedy w ubiegły weekend wybierałam się na warsztaty prowadzone przez pracowników Teatru NN w Lublinie nie spodziewałam się tego jak bardzo pierwsza część nada kierunek mojemu myśleniu w tym co robię na co dzień, a druga bardzo mnie poruszy i sprawi, że kilka razy w ciągu szkolenia pojawią się łzy wzruszenia. 

Pierwsza część, która odbyła się w sobotę dotyczyła wykorzystania nowych technologii w tym animacji kulturowej/społecznej. To własnie z tej części warsztatów pochodzi większość linków, które Wam wrzuciłam w poprzedniej garści linków i będzie ich jeszcze kilka w następnej notce z serii;]. Ta część warsztatów bardzo dużo mi uświadomiła i niewątpliwie w dalszej perspektywie przyniesie kilka owoców;]. Oj było bardzo inspirująco!;)

Jednak nic nie przebije niedzielnych warsztatów przeprowadzonych z Panem Witkiem, który wplótł w nie nie tylko teatr, ale także książkę i historię żydowską. Nie tylko zmotywował nas do działania na zajęciach, ale mnie osobiście wzruszał do łez opowiadanymi historiami i przygotowanymi materiałami. Kiedy prosił nas o wypowiedź nie raz najlepszym podsumowaniem było nasze milczenie i zaduma. Moim zdaniem to bardzo trudne tak zmotywować ponad 20 osób do aktywności i wzruszyć ich tak bardzo, że niektórym z nich odejmuje mowę i przysparza o świeczki w oczach. Myślę, że każdy z nas nie tylko wyszedł poruszony z tych warsztatów, ale wyniósł coś dla siebie. W moim przypadku te dwa dni okazały się bezcenne, bo nie tylko były bardzo adekwatne do tego co robię na co dzień, ale jeszcze idealnie wbiły się w tematykę, którą dopiero zaczęłam się interesować. Te dwa dni były bardzo inspirujące i motywujące do działania, więc nie żałuję, że na nich byłam - wręcz poszłabym jeszcze raz. 

Na koniec zdradzę Wam, że słowa Rabina Nachmana z Bacławia: 

"Cały, cały świat

jeden wąski most,

jeden wąski most,

jeden wąski most.

Ale ważne, ważne jest to

by się nie bać,

by się nie bać wcale.

Ale ważne, ważne jest to

by się nie bać, nie."

będą mi towarzyszyć jeszcze długo, a ja będę chciała nie tylko odwiedzić Lublin, by przejść się śladami tamtejszych Żydów, ale na pewno będę bacznie przyglądać się Bramie Grodzkiej i temu co robi Teatr NN.